Bitter

Een Amerikaanse hacker heeft samen met twee Russische brothers in crime de nummers en codes van 130 miljoen Amerikaanse creditcards gestolen. Tussen 2006 en 2008 hackten ze de computersystemen van een aantal grote winkelketens en van een bedrijf dat elektronische transacties verwerkt. Op die systemen installeerden ze speciale software die de creditcardgegevens naar de dieven doorstuurde, zo meldde NRC Next van 19 augustus.

In Amerika gebruikt zo ongeveer iedereen een creditcard, dus daar is met dit type misdaad veel te halen. Ex-hacker Rop Gonggrijp wijst er echter op dat ook wij in Nederland gigantische problemen hebben, weliswaar niet zo zeer met diefstal van creditcardgegevens als wel met skimmen. In beide gevallen worden de slachtoffers gecompenseerd, maar de kosten daarvan worden door ons allemaal gedragen, bijvoorbeeld in de vorm van hogere rentes en bankkosten.

Zouden de financiële instellingen niet beter kunnen investeren in betere beveiliging in plaats van de kosten op hun klanten af te wentelen? Nou, dat doen ze al. Maar ze kunnen investeren wat ze willen, 100% veilig bestaat niet. En op een gegeven ogenblik wordt het omslagpunt bereikt: vanaf dat punt is het verstandiger het verlies te accepteren dan nog meer geld in beveiliging te steken.

Alleen Gonggrijp gelooft daar niet zo in, en geeft als voorbeeld dat veel Nederlandse bankpassen niet alleen een magneetstrip maar ook een chip hebben, en die kan volgens hem makkelijk worden gebruikt om de passen beter te beveiligen. Het ligt aan de cultuur van de banken dat dat niet gebeurt: “Bijna iedereen denkt er alleen aan het binnenhalen van zijn bonus, niet aan de lange termijn. En de consument betaalt”, zegt hij bitter in NRC Next.

Inconsequent vertier

Gisteren vond in hartje Rotterdam het spektakel Bavaria City Racing plaats. Op een circuit dat liep van Hofplein tot en met Willemsbrug lieten bekende en minder bekende coureurs zien waartoe hun raceauto in staat was. Als extra’s waren er onder meer rally- trucks, motoren, elektrische en antieke auto’s. Er werd dus veel rubber verbrand, ontelbare sprintjes getrokken, en heel veel rotzooi de atmosfeer ingeslingerd. Het evenement trok een half miljoen bezoekers, was voor een deel op SBS6 rechtstreeks te volgen, en zal voor de stad ongetwijfeld zeer rendabel zijn geweest.
Nou ben ik zo ongeveer het tegenovergestelde van een milieufanaat, maar zelfs mij ontgaat niet de inconsequentie van een dergelijk feestje in een stad die de verbetering van de luchtkwaliteit hoog in het vaandel zegt te hebben. Rotterdam heeft o.a. ter bevordering van die luchtkwaliteit zelfs twee gratis fietsenstallingen in het centrum geopend en heeft flink geïnvesteerd in verschillende Park&Ride faciliteiten. Ik weet natuurlijk ook wel dat een goed milieubeleid niet teniet wordt gedaan door een middagje met autootjes spelen. En van symboolpolitiek moet ik niets hebben. Maar ik geloof wel in de kracht van het goede voorbeeld.

Bel me niet, tenzij. . .

Bedrijven die consumenten - incl. eenmanszaken en VOFs - telefonisch commerciële aanbiedingen willen doen, zullen met ingang van 1 oktober eerst het bel-me-niet-register moet raadplegen, tenzij. . . tenzij het gaat om bestaande klanten die men gelijksoortige diensten of producten wil aanbieden en de contactgegevens verkregen zijn bij de verkoop van een product of dienst. De toezichthouders bepalen wanneer grenzen worden overschreden. Mag de bank waar u alleen een salarisrekening heeft u bellen met een aanbod voor een even creatief als risicovol beleggingsproduct? Mag het telecombedrijf waar uw mobiele telefoonabonnement loopt u telefonisch een internetabonnement proberen te verkopen? Mag de uitgever van uw dagblad u bellen om u een cd-box met Italiaanse films aan te bieden? Dus wat ís een gelijksoortige dienst of product nou precies? Stof voor discussie en een uitdaging voor wie de mazen in de wet wil vinden. Ik zie de jongens en meisjes van consumentenrubrieken als Kassa en Radar zich al handenwrijvend langs de zijlijn warmlopen.

Geschokt

Minister Ernst Hirsch Ballin van Justitie liet jl. vrijdag weten dat het kabinet ‘zeer geschokt’ is door het ongeval met de bus Nederlandse toeristen in Spanje. What’s new! Het kabinet is altijd geschokt als er iets ergs gebeurt, of het nou een dodelijke steekpartij in Rotterdam is, een omgekomen Nederlandse militair in Afganistan, een terroristische aanslag in een ver buitenland . . .
Het woord ‘geschokt’ is trouwens een woord dat niet alléén het kabinet gebruikt om zijn gemoedstoestand te beschrijven. Heel veel politici doen dat. Ze gebruiken het zelfs zó vaak dat je moet constateren dat onze bestuurders-en-zij-die-het-willen-worden ófwel vrijwel constant in shock verkeren ófwel zodanig geconditioneerd zijn dat ‘geschokt’ de standaard reactie is wanneer er waar dan ook iets ergs is gebeurd.
Nu kan geen mens naar behoren functioneren als ie doorlopend geschokt is, dus blijft over de geconditioneerde reflex: erg --> dus geschokt. Emotieloos, eerder berekend en politiek (!) correct. Vermomd als blijk van medeleven, maar net zo onbeschaamd als de shockschadeclaims van mensen die via tv of Youtube beelden hebben gezien van Karst T.’s wanhoopsdaad op Koninginnedag.