Telefoongids

De Telefoongids annex Gouden Gids regio Rotterdam - een boekwerk van anderhalve kilo en bijna 1200 pagina’s - nam de helft van mijn brievenbus in beslag. Ik kreeg hem ongevraagd. Als ik dat volgend jaar niet wil, dan moet ik even een bonnetje invullen en opsturen of de klantenservice bellen (zou ik dan eerst het bel-me-niet-register moeten raadplegen om te kijken of ik de klantenservice wel mág bellen?). Over het milieu hoef ik me trouwens geen zorgen te maken, zo ik dat al deed: “Voor elke boom die voor dit boek wordt gekapt, wordt minimaal 1 boom teruggeplant”, schrijft de uitgever. En dan is er ook nog het project Boeken voor Boeken: hiermee “worden scholengemeenschappen gestimuleerd om oude gidsen te verzamelen voor recycling.” Die kunnen er dan weer nieuwe schoolboeken van kopen. Dat is een hele geruststelling, want deze telefoonbijbel is net zo overbodig als kolenkachels in Koeweit. Alle informatie in het boek is namelijk ook op internet te vinden, zo lees ik in de inleiding.

Twintig jaar geleden bedacht Tim Berners-Lee het world wide web. De VU verleent hem daarvoor op 20 oktober zijn zoveelste ere-doctoraat. Terecht. Was internet er aanvankelijk alleen voor de Amerikaanse universiteiten en Defensie, het world wide web bracht internet onder bereik van het grote publiek. En nu kunnen en willen we niet meer zonder. Willen we iets weten, dan zoeken we via Google, kijken in de Wikipedia, of gaan direct naar de site waarvan we weten dat die ons het antwoord kan verschaffen. Handleidingen van nieuwe apparatuur worden niet meer meegeleverd, maar kun je downloaden. Steeds meer boeken kun je als e-book kopen. TNT verstuurt minder brieven, krantenoplagen dalen, en binnenkort zijn zelfs de treinkaartjes niet meer van papier. Maar de combi Telefoongids bv en KPN bv vindt het anno nu nog steeds nodig Nederlandse brievenbussen te dempen met bijna 2500 kubieke centimeter papier. En het ergste is dat het trefwoord ‘scholengemeenschap’ er niet eens in voorkomt!

Toeval?

Op 1 oktober waren de websites van DSB Bank en Bel-me-niet onbereikbaar.
Toeval?
Misschien, maar wellicht vond in de vroege ochtend van 1 oktober ergens in Nederland het volgende telefoongesprek plaats:
“Met Frank.”
“Dag Frank, met Dirk. Heb je even?”
“Tuurlijk, Dirk, ik ben net op weg naar het ministerie, dus het kan wel even.”
“Pieter heeft net in Goedemorgen Nederland de klanten van mijn bank geadviseerd hun geld van hun rekening te halen.”
“Weet ik, Dirk. Boontje komt om z’n loontje, he.”
“Dat heb ik niet gehoord, Frank. Maar denk eens even na: met al het geld dat ABN AMRO, ING, SNS, IceSave – ik noem er maar een paar – Nederland heeft gekost, komt een volgende reddingsactie wel heel ongelegen, denk je ook niet?”
“We zitten er inderdaad niet op te wachten, Dirk.”
“Dus, Frank, als straks het nieuws een beetje doorgedrongen is, kunnen we heel wat geldopnames verwachten; vooral via internet.”
“Dat zit er dik in, Dirk. Maar wat heb ik daarmee te maken?”
“Nou, Frank, als we nou wat extra tijd zouden kunnen krijgen om telefonisch nieuwe klanten te werven, dan komt de klap niet zo hard aan.”
“Mijn chauffeur parkeert nu de auto, Dirk, dus kom ter zake.”
“Ik had zo gedacht, Frank, als ik vandaag nou eens mijn DSB website onbereikbaar maak en jij je Bel-me-niet website. . .”